Najdłuższą nieprzerwaną tradycją kulturową mogą pochwalić się chyba tylko Chiny. Tradycja ta liczy co najmniej cztery tysiące lat. Zmiany w chińskiej sztuce zachodziły bardzo powoli, gdyż Chińczycy bardzo szanowali tradycję. Nie starali się za wszelką cenę szukać nowości.
Chińskie poczucie estetyki, szereg idei związanych ze światopoglądem, mentalnością Chińczyków, ale także z filozofią, najpełniej zostało odzwierciedlone w malarstwie. Tradycyjny chiński obraz ma formę zwoju. Namalowano go na jedwabiu lub papierze. Na obrazach bardzo często umieszczane są czerwone pieczęcie i kaligraficzne napisy. Na jedwabiu i papierze chińscy malarze malują farbami wodnymi, które przypominają akwarele lub tuszem. Są to techniki znane od starożytności. W przeszłości najbardziej cenione były czarno-białe obrazy malowane tuszem.
Techniki chińskich malarzy
Swobodne prowadzenie pędzla bez zaznaczania konturów to technika uprawiana w Chinach od IX wieku. Technikę te zaczęto wykorzystywać w barwnych obrazach w XVII wieku. W Chinach technikę tę nazywa się bezkostną. Malarstwo, które powstaje przy jej pomocy nazywane jest opisywaniem idei. Technika ta od artysty wymaga bezbłędnego opanowania pędzla i doskonałego wyczucia formy. Aby opisać trafnie idee, trzeba bardzo długo studiować przedmiot, który ma zostać namalowany. Wymaga to bardzo wiele cierpliwości. W historii sztuki chińskiej znajdziemy nazwiska malarzy, którzy zajmowali się malowaniem na przykład tylko i wyłącznie bambusów. Na przełomie XIX i XX wieku technika bezkostna zyskała ogromną popularność. Najwybitniejszy chiński malarz XX wieku – Qi Baishi – tworzył w podobnym stylu. Współcześni malarze chińscy znają także i tworzą w technikach europejskich.
Ulubione tematy chińskich malarzy
Wątki znane z malarstwa klasycznego są bardzo chętnie podejmowane przez chińskich malarzy. Ulubiony temat to pejzaż, a szczególnie zestawienie skalistych gór i spokojnego jeziora lub spienionego wodospadu. Obrazy o takiej tematyce zawierają bogate treści poetyckie i filozoficzne.
