Koniec XVIII wieku przyniósł wielkie zmiany na ówczesnej mapie politycznej Europy. Otóż w okresie kilkunastu lat z obszaru środkowej Europy całkowicie zniknęło jedno z największych państwo – Rzeczpospolita. W następnych latach uwięziony naród polski podejmował się wielu zbrojnych wystąpień w celu odzyskania niepodległości.
Jednak wedle historyków zgodnie przyjmuje się, iż de facto podejmowane operacje zbrojne nie miały szansy na odniesienie sukcesu. Oczywiście poparcie takiego wystąpienia zbrojnego miało szansę na odniesienie pozytywnego skutku. I tak w 1807 roku powstało Księstwo Warszawskie – lecz był to sztuczny twór oparty na kodeksie Napoleona i w pełni uzależniony od jego generałów. W artykule jednak nie postawiono za cel omówienie poszczególnych tworów politycznych na terenach porozbiorowej RP. Stawione pytanie dotyczy celu podejmowanych powstań: listopadowe 1830 i styczniowe 1863. Otóż wydaje się, iż za cel miały one ukazać narodom zachodnioeuropejskim, iż wizja wolnego narodu polskiego nadal jest możliwa do realizacji. Tym bardziej w oparciu kraje wrogo nastawione do Rosji, Prus czy Austro – Węgier. Przywódcy polityczni na emigracji stanowili dwa główne obozy, i tak Hotel Lambert chciał oprzeć niepodległość Polski na wielkich wojnach mocarstw zachodnich w wyniku, których na nowo Polska pojawiłaby się jako niezawisłe państwo. Inny prąd – TDP (Towarzystwo Demokratyczne Polski) przyjęło inną zasadę – która głosiła „najpierw być, a później – jak być”. Faktycznie, wielka wojna światowa (1914-1918) doprowadziła do powstania II RP. Polska po dokładnie 123 latach niewoli odzyskała swą niepodległość.
