Francisco de Goya to jeden z największych artystów XVIII wieku. Jego talent przejawiał się praktycznie we wszystkich rodzajach sztuki malarskiej. Z równym mistrzostwem przedstawiał makabryczne sceny z pierwszej linii frontu, jak i malował portrety osób z towarzystwa.
Krótka biografia
Francisco de Goya żył w latach 1746-1828. Jest dzisiaj uważany za jednego z najwybitniejszych malarzy w historii malarstwa. Wychowywany w biednej rodzinie, dostąpił ogromnego dla artysty zaszczytu – pełnił funkcję nadwornego malarza króla Hiszpanii. W czasie swojego długiego życia artysta doświadczył ciężkiej choroby, był także świadkiem krwawej wojny, którą Hiszpanie toczyli z wojskami cesarza Francuzów – Napoleona. W jego twórczości wydarzenia te stały się punktami zwrotnymi w jego twórczości.
Dzieła Francisco de Goya
Twórczość Goi to połączenie dramatycznych treści i ekspresyjnej formy. W dojrzałym wieku wykonał między innymi akwaforty (mało znane za życia artysty, postawiły go w szeregu prekursorów sztuki współczesnej), które przedstawiają wyjątkowo ciemne strony ludzkiej egzystencji. Goya nie bał się tematów społecznych, chętnie podejmował tematy, które związane były z historią Hiszpanii, wojną i okupacją kraju przez wojska Napoleona. By wyśmiewać głupotę, obłudę i ciemnotę posługiwał się między innymi groteską. Absurdalne okrucieństwo gwałtu pokazał w brutalnych scenach tortur i egzekucji. Jedną z jego ważniejszych prac jest cykl grafik „Kaprysy”. Wśród nich jest słynna rycina „Kiedy rozum śpi, budzą się potwory”. Tego typu obrazy wyrażały strach Goi przed światem, który gardzi ludzką myślą, a głos zdobywa bestialskie zło. Inne słynne obrazy Francisco Goi to „Maja naga” oraz „Maja ubrana”. Inspiracją do powstania tych obrazów była przypuszczalnie księżna Alba. Oba obrazy wywołały w Hiszpanii ogromne oburzenia, artysta nigdy nie zdradził, kim była modelka: w ówczesnej Hiszpanii trafiłaby przed sąd inkwizycyjny. Jednym z bardziej wstrząsających obrazów Goi jest „Saturn pożerający swe dzieci”.
