Bazylika Santa Maria Maggiore to jedna z czterech bazylik patriarchalnych Rzymu. Z jej historią związana jest piękna legenda o rzymskim patrycjuszu Janie, któremu ukazała się Matka Boska polecając, aby wybudował świątynię w miejscu, w którym w nocy spadnie śnieg.
Sen miał miejsce w nocy z 4 na 5 sierpnia, a więc w okresie, kiedy śnieg w Rzymie raczej nie pada. Taki sam sen miał papież Liberiusz. Udali się obaj na eskwilińskie wzgórze i ze zdumieniem zobaczyli, że jest ono pokryte warstwą śnieżnego puchu. Papież nakreślił zarysy świątyni, do prac nad jej budową przystąpiono niemal natychmiast.
Architektura i wnętrze świątyni
Bazylika ma długość 86 metrów. Składa się z trzech naw, które są podzielone rzędem granitowych i marmurowych kolumn. Obecny wygląd świątynia zawdzięcza barokowej obudowie. Nad sylwetką świątyni wznosi się zbudowana w roku 1377 romańska dzwonnica. Jest to najwyższa dzwonnica w całym Rzymie. Dawną fasadę bazyliki można zobaczyć wchodząc na loggię. Znajdują się tam pochodzące z XIII wieku mozaiki, które przedstawiają legendę o jej powstaniu. Renesansowy strop świątyni pokrywają złocenia. Widnieje na nim byk Borgiów – herb papieża Aleksandra VI. Pod kasetonami ze złota kryją się pochodzące z V wieku mozaiki. Przedstawiają historię Abrahama, Izaaka, Jakuba, Mojżesza i Jozuego. W łuku tęczowym warto zwrócić uwagę na kolejne mozaiki – one także pochodzą z V wieku. One z kolei przedstawiają historie z Nowego Testamentu: rzeź niewiniątek, ucieczkę świętej Rodziny do Egiptu, trzech mędrców ze Wschodu przed obliczem Heroda. W VII wieku do bazyliki zostały przywieziony relikwie żłóbka. Znajdują się one pod przykrytym baldachimem ołtarzem. Są one wystawiane na widok publiczny każdego roku w czasie odprawianej w wigilię Pasterki. Na terenie bazyliki został pochowany Giovanni Lorenzo Bernini.
Zwiedzanie
Turyści mogą zwiedzać loggię, muzeum skarbca (z relikwiami między innymi świętego Jacka Odrowąża) i oczywiście samą świątynię. Bazylika jest otwarta od godziny 7.00.
